RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Swobodne obciążenie zmienne umożliwia przyłożenie obciążenia do powierzchni o różnej wysokości i obwodzie.
Rysunek 01 pokazuje okrągły pojemnik, który jest obciążony tylko przez ponad połowę obwodu w kierunku normalnej powierzchni. Aby zdefiniować obciążenie zmieniające się na obwodzie, należy aktywować opcję „Zmienne” w sekcji „Wzdłuż obwodu”. Następnie można użyć odpowiedniego przycisku, aby wprowadzić współczynniki dla obciążenia, w tym kąt, pod jakim te współczynniki występują. Ponadto można zdefiniować oś obrotu. Współczynnik kα tworzy odniesienie do wartości obciążenia p początkowego okna dialogowego.
Alternatywnie można podzielić powierzchnię na odpowiednie składowe powierzchni. Następnie można przyłożyć obciążenie powierzchniowe do odpowiednich elementów powierzchniowych.
Kontener pokazany na rysunku 01 został zamodelowany za pomocą dwóch częściowych powierzchni na rysunku 02. W ten sposób można przyłożyć obciążenie powierzchniowe do połowy kontenera, która powinna zostać obciążona.
Ponieważ powierzchnie graniczne brył kontaktowych mogą być tylko powierzchnią zerową, konieczne jest zamodelowanie dodatkowych powierzchni za pomocą przekroju. Poniżej znajduje się przykład.
Płyta została wzmocniona dodatkową płytą. Obie płyty są połączone za pomocą bryły kontaktowej:
W celu zasymulowania spoiny wymagane są lamówki na obu płytach:
Wystarczy utworzyć dolną granicę, wstawiając nową prostokątną powierzchnię. W tym przypadku program zapyta, czy powierzchnia ma zostać zintegrowana z powierzchnią bazową, co należy potwierdzić, klikając Tak. W takiej sytuacji w dolnej powierzchni znajdują się dwa otwory; jeden na najbardziej zewnętrznej powierzchni, gdzie leży powierzchnia dla granicy, a drugi na powierzchni dla granicy, gdzie leży dolna powierzchnia bryły kontaktowej:
W przypadku górnej krawędzi również konieczne jest utworzenie nowej powierzchni, a otwór do górnej powierzchni bryły kontaktowej należy wstawić ręcznie:
Po utworzeniu granicznych powierzchni można wstawić rzeczywiste powierzchnie spoiny:
Jeżeli teraz blacha zbrojeniowa jest poddawana rozciąganiu, zamodelowana spoina przenosi naprężenia rozciągające:
Na podstawie jedynie wyników powierzchni lub naprężeń powierzchniowych nie można sformułować opinii na temat zachowania się dźwigara wyboczeniowego. Zachowanie stateczności można analizować za pomocą modułu dodatkowego RF-STABILITY. Określa on kształty wyboczeniowe i współczynniki obciążenia krytycznego, które umożliwiają ocenę zachowania się konstrukcji wyboczeniowej.
Jednak nie podano jeszcze obliczeń wyboczenia. W tym celu należałoby przenieść kształt wyboczenia do modelu, tak aby można go było obliczyć według analizy drugiego rzędu na niedoskonałym układzie konstrukcyjnym. Przeprowadzając analizę naprężeń za pomocą modułu dodatkowego RF STEEL , można było następnie przeprowadzić obliczenia wyboczeniowe.
Dodatkowy moduł RF‑IMP ułatwia przenoszenie kształtu wyboczenia. Za pomocą tego modułu można wygenerować geometrię zastępczą na podstawie postaci stateczności, dzięki czemu możliwe będzie przeprowadzenie obliczeń wyboczenia wraz z analizą naprężeń drugiego rzędu w konstrukcji odkształconej wstępnie w RF-STEEL.
Procedura w programie RFEM może wyglądać tak:
Alternatywnie do analizy wyboczenia można użyć modułu PLATE-BUCKLING.
Na naszej stronie internetowej pojawiło się już kilka bardzo interesujących artykułów technicznych.
Zarówno w programie RFEM 5, jak i w module dodatkowym RF-STEEL Surfaces, istnieje możliwość wyświetlania lub obliczania naprężeń za pomocą następujących opcji wygładzania:
Aby wyniki były poprawnie porównywane, w programie RFEM 5 i RF-STEEL Surfaces należy wybrać ten sam sposób wyświetlania i typ obliczeń.
Można to zrobić w programie RFEM 5 w Nawigatorze projektu Wyświetlanie → Wyniki → Powierzchnie → Rozkład sił wewnętrznych/naprężeń (rysunek 02). W module dodatkowym RF-STEEL Surfaces można to wyświetlić lub zmienić w Szczegóły → zakładka "Opcje" (rys. 03).
Ponieważ dla powierzchni istnieją tylko kierunki x i y- w płaszczyźnie, najpierw należy zdefiniować, w którym miejscu powinno być naprężenie obwodowe, a które naprężenie osiowe. W poniższym przykładzie sigma_x powinno być naprężeniem osiowym, a sigma_y naprężeniem obwodowym.
Przykład obejmuje pochylony okrągły pojemnik (zdjęcie 01). Po zakończeniu modelowania program podejmuje próbę zrównania lokalnych układów osi w globalnym układzie osi (Rysunek 02). W tym przypadku oś x powinna przebiegać wzdłuż pojemnika dla wszystkich powierzchni. Orientację tę można osiągnąć w następujący sposób.
Po pierwsze, oś z wszystkich powierzchni musi być skierowana do wewnątrz lub na zewnątrz. W tym przykładzie został wybrany kierunek zewnętrzny. Jeżeli nie jest tak w przypadku powierzchni, można kliknąć powierzchnię prawym przyciskiem myszy i użyć funkcji „Odwrócić lokalny układ osi”, aby przesunąć oś z na drugą stronę powierzchni. Następnie należy zaznaczyć wszystkie powierzchnie i otworzyć zakładkę Osie w oknie dialogowym Edytować powierzchnię. Rysunek 03 przedstawia okno dialogowe. W tym przypadku została wybrana jedna z linii granicznych zorientowanych osiowo. Rysunek 04 przedstawia teraz wyrównane lokalne układy osi. Wszystkie osie x są osiowe, a wszystkie osie y biegną w kierunku obwodowym (obręcz).
Rysunek 05 przedstawia wyniki naprężeń membranowych w kierunku osiowym (sigma‑x,m) i obwodowo (sigma‑y,m).
Analizę stateczności dla konstrukcji płytowych można przekształcić w czystą analizę naprężeń, jeżeli obliczenia są przeprowadzane zgodnie z analizą drugiego rzędu, a do konstrukcji została zastosowana imperfekcja wymagana przez normę.
Za pomocą modułów dodatkowych RF‑STABILITY i RF‑IMP można tworzyć imperfekcje (lub wstępnie zdeformowaną siatkę ES). Typ imperfekcji zależy w dużej mierze od elementu konstrukcyjnego i odpowiedniej normy. W przypadku prętów, które zostały zamodelowane jako konstrukcja płytowa, można zastosować wartości z DIN EN 1993-1-1:2005 5.3. W przypadku powierzchni płaskich można zastosować np. wartości z normy DIN EN 1993-1-5:2006, Załącznik C. W przypadku powłok problem jest znacznie bardziej złożony i istnieją różne podejścia. Odradzałbym generowanie imperfekcji i przeprowadziłby analizę wyboczenia płyty zgodnie z koncepcją MNA/LBA zgodnie z DIN EN 1993-1-6, która nie wymaga stosowania imperfekcji.
Na przykład, aby zaprojektować model powierzchniowy belki stalowej, można wykonać następujące czynności:
1. wybrać obciążenie o stosunkowo dużych siłach osiowych (w porównaniu z innymi siłami wewnętrznymi w przypadku obciążenia); zazwyczaj odpowiedni jest przypadek obciążenia związany z ciężarem własnym lub kombinacja obciążeń z odpowiednim ciężarem własnym. Każda kombinacja obciążeń może mieć własną imperfekcję.
Drugi Należy obliczyć kombinację obciążeń zgodnie z liniową analizą statyczną i wykorzystać ją jako podstawę dla modułu RF‑STABILITY.
3. Znajdź pierwszy kształt drgań globalnego zniszczenia za pomocą modułu RF‑STABILITY.
4. Obliczenia postaci drgań własnych można wykorzystać jako podstawę dla imperfekcji w RF‑IMP. Jako amplitudę można zastosować na przykład 1/300 długości belki.
5. Utwórz kombinację przypadków obciążeń, która będzie obliczana według teorii II rzędu na podstawie utworzonej imperfekcji.
6. Przy użyciu tej kombinacji obciążeń należy przeprowadzić analizę naprężeń, która jest jednocześnie analizą stateczności konstrukcji.
Yes, this is possible. Funkcja "Generuj obciążenia → Od obciążenia powierzchniowego do otworów" pozwala to zrobić (patrz rysunek 01). W przypadku obciążenia można wybrać, w którym kierunku ma działać obciążenie, rozkład obciążenia powierzchniowego, kierunek obciążenia powierzchniowego, typ rozkładu obciążenia oraz oczywiście obciążenie powierzchniowe (patrz rysunek 02).
W ten sposób można ustawić obciążenia np. Dla elementów nienośnych, takich jak okna itp.
Dzięki programowi MES RFEM możliwa jest analiza i wymiarowanie kontenerów (kontenery wysyłkowe, biurowe, mieszkalne itd.).
W celu szczegółowego modelowania program RFEM oferuje elementy prętowe, powierzchniowe i bryłowe. Wszystkie komponenty można obliczyć w odpowiednich modułach.